#trybprzejściowy

czuję się usprawiedliwiona. myślenie o zbliżającym się wyjeździe sprawia, że nawet się nie staram. odcinam się. choć na wszystko i wszystkich patrzę teraz bardziej pobłażliwie- bo wiem, że zaraz będę od tego daleko, to jednocześnie odrzucam szanse na zacieśnianie więzów, na spędzenie tego czasu we właściwy sposób. częściej wspominam, rzadziej wysyłam wiadomości. częściej czytam, rzadziej włóczę się po mieście. słucham muzyki. i nie rozumiem tylko, dlaczego wciąż dręczy mnie niepokój. już mi nie zależy, a mimo to coś mnie martwi. jednak i tak jest jakoś lepiej.

bardzo bym tylko chciała, żeby ktoś inny był tak intensywnie obecny przy mnie. chciałabym tylko zamieć te dwie osoby miejscami przy stole mojej rzeczywistości.