Dum, dum, dum.

Miał być wspaniały, pozytywny post o tym, jak po raz pierwszy od bardzo dawna czymś się jaram i o moim farcie w życiu też miało być. Tymczasem znowu mi smutno, choć akcja w toku i jak na razie niczego nie zepsułam. Mam nadzieję, że to przez zespół napięcia straciłam entuzjazm. I tylko przez to.

Trochę się czuję jak desperatka, no ale cóż, zdesperowana jestem i nie ma co ukrywać. (damn, 'powiedziałam to głośno'). Ogólnie jest bardzo dobrze, wreszcie coś się dzieje. Jeszcze nie wiem, co z  tego wyjdzie, ale trzymajcie kciuki razem ze mną.

:)